Hoera!!! Nils is vandaag 1 jaar geworden! Wow!!! Normaal komt er vandaag een filmpje online, maar het leek me leuk vandaag wat foto’s te doen. In plaats daarvan komt er zondag een filmpje online. Wat gaat de tijd toch snel. Ik kan me vorig jaar rond deze tijd nog herinneren. Ik schrijf dit artikel natuurlijk iets eerder. Vorig jaar zag ik er toen nog zo uit:
En op 30 november 2015 werd Nils geboren. Op zijn verjaardag leek het me leuk om even een mini-terugblik te doen! Na een verschrikkelijk zware bevalling was daar dan eindelijk, 10 dagen na de uitgerekende datum, ons lieve zoontje Nils!
Hij woog bijna 4 kilo en was dus zeker niet klein maar voor mij is en blijft hij mijn lieve kleine hummeltje. En wat een heerlijk mensje is het! Maar de eerste tijd was ook zwaar want hij had ontzettend veel last van krampjes. Slapeloze nachten waarin we met hem in een soort zittende houding door het huis wandelde, uren en uren. Maar als hij dan eindelijk even geen pijn had kon je weer zien wat een heerlijke rustige baby hij was.
Zoooo lief
Toen Nils 3 maanden was kreeg hij vanwege zijn heupdysplasie een spreidbroekje. Maar zijn krampjes waren inmiddels over dus het maakte hem allemaal niks uit! Gelukkig mocht hij het broekje uit, nadat hij hem een kleine 3 maanden 23uur per dag had gedragen. Zo kon hij eindelijk overdag zonder zijn spreidbroekje bewegen. En net op dat moment gingen we een midweekje naar een vakantiepark (ja en daar ga je dus ineens heen als je een baby hebt en dat is dan ook ineens heel fijn!). Super om hem direct zich te zien omrollen. En daarna ging zijn grove motoriek heel snel.
Mijn liefdes
Al vrij snel na het omrollen kon hij tijgeren en daarna kruipen. In de zomer kon hij ook al heerlijk zitten en boekjes “lezen”.
Op zomervakantie aan het Gardameer, eind augustus, besloot meneer dat het tijd was om te gaan staan. Hij was toen 9 maanden. Toch gek dat hij 9 maanden daarvoor nog in mijn buik zat en nu opeens stond!! En sindsdien is hij niet meer gaan zitten. Nils staat het liefst de hele dag. Niet lang daarna, met zo’n 10 maanden, liep hij al hele stukken achter zijn loopwagentje.
Naast al zijn ontwikkelingen (want hij ontwikkelt zich natuurlijk super snel zo’n eerste jaar) wordt hij ook steeds meer een mensje-mensje. Met zijn eigen karakter. Het mooiste vind ik misschien wel dat waar ik aan het begin vooral een warm, zacht en rustgevend “object” voor hem was ik nu ineens echt zijn ‘mama’ ben! Dat hij enthousiast naar je toekomt als je binnenkomt en met open armen gaat zitten zodat je hem op kunt pakken om je te knuffelen. Heerlijk!
En zo staat hij dus het allerliefst. Aan de salontafel een boekje “voor te lezen”. Ik smelt. En nu is hij alweer 1 jaar!! Hiep hiep hoera!!
Liefs,
Carien
